خودتحقیری یا امیدواری؟

چند سالی است که معقوله‌ی خودتحقیری در میان ما ایرانیان رواج گسترده‌ای گرفته است و در میان همه مردم گسترش یافته است. به راستی خودتحقیری بهتر است یا امیدواری؟ با یک طرح گرافیکی خلاقانه با مظنون امیدواری همراه من باشید.

بسیاری از مردمان سراسر دنیا ایران را کشوری پهناور، قدرتمند، مهمان‌نواز و با تاریخی بسیار طولانی(2500 سال) می‌پندارند. ایرانیان نیز عده زیادشان همین تفکر را دارند اما تعدادی اصلا چنین فکر نمی‌کنند و رویه خودتحقیری را در پیش گرفته‌اند. خودتحقیری به خودی خود بد نیست و ایرادی ندارد بلکه می‌تواند منجر به انتقاد سازنده نیز شود. مشکل جایی است که فرد تنها خودتحقیری کرده و بدون توجه به نیمه پر لیوان نیمه خالی لیوان را ببیند. در این مقاله قصد دارم به معقوله خود تحقیری و امیدواری به آینده بپردازم، تا انتها همراه من باشید. قبل از شروع بحث شما را به دیدن مطلب دلایل بدبختی مردم ایران دعوت می‌نمایم.

بده ترسو به سیاهی بده قدرت تو به نورت

امیرحسین مقصودلو-آهنگ خلسه

خودتحقیری یعنی چه؟

برای اینکه وارد اصل مطلب شویم بهتر است  ابتدا معنای لغوی خودتحقیری را خوب بشناسیم. خودتحقیری عبارت است از روحیه‌ای که فرد دائما به نیمه خالی لیوان فکر کند و هیچ توجهی به نیمه پر لیوان نداشته باشد. خودتحقیری یعنی اینکه فرد دائما روی نکات منفی زوم کرده و نکات مثبت را کاملا نادیده بگیرد.

انواع خودتحقیری

خودتحقیری به دو دسته اجتماعی و فردی تقسیم می‌شود. نوع فردی آن اشاره به آن دارد که فرد به شدت خود را دست کم گرفته و شخصیت خود را به شدت تحقیر می‌کند. نوع اجتماعی خودتحقیری به آن معناست که فرد ملیت، کشور و وطن خود را تحقیر کرده و آنها را بسیار پایین‌تر از دیگر کشورها متصور می‌شود و هیچگاه فرد برای جامعه و کشورش جایگاه بالایی متصور نمی‌شود.

مثالهایی از خودتحقیری

برای خودتحقیری فردی می‌توان به این مثالها اشاره کرد؛ فرد همواره به توانایی های خود شک دارد و دائما می‌گوید نمی‌تواند(برای مثال دائما می‌گوید که من نمی‌توانم فلان درس را پاس کنم یا...). برای خودتحقیری اجتماعی می‌توان به این موارد اشاره کرد؛ برای مثال شخص دائما پیشرفت‌های کشورش را به سخره گرفته و از آنها طنز می‌سازد(برای مثال به واکسن تولیدی دانشمندان کشورش لقب آب مقطر می‌دهد یا اینکه می‌گوید شهر دبی قبلا چه بوده و چه شده و ما در این زمان چه تغییری کرده‌ایم و...).

خودتحقیری خوب است یا بد؟

همانطور که پیش تر نیز اشاره کردم خودتحقیری به خودی خود اصلا معقوله‌ی بدی نیست. خودتحقیری یعنی توجه به نیمه خالی لیوان بدون توجه به نیمه پر آن. اگر توجه به نیمه خالی لیوان در کنار توجه به نیمه پر لیوان انجام شود، به انتقاد سازنده ختم می‌شود که بسیار عالیست و برای هر کشور و جامعه‌ای مورد نیاز است.

خودتحقیری دردی را دوا نمی‌کند

اینکه شخص دائما خود و جامعه خود را تحقیر کند و در مقابل دیگران و جوامع دیگر را به‌ستاید هیچ دردی را دوا نمی‌کند . تا زمانی که امیدوار نباشیم،و دست روی دست بگذاریم و خود را تحقیر کنیم، هیچ فرجی رخ نمی‌دهد و اتفاق مثبتی رخ نمی‌دهد. تا وقتی از خودمان شروع نکینم و قدم مثبت کوچکی بر نداریم، اتفاقات خوب خود به خود رخ نمی‌دهند و ممکن است حتی وضع حال نیز بدتر شود.  علاوه بر این موارد، خودتحقیری شخصیت انسان را خرد و له می‌کند و به مرور زمان امیدواری را از شخص گرفته و او را به فردی بی مصرف در جامعه مبدل می‌سازد.

امیدواری به آینده

بزرگترین چیزی که  عامل بوجود آورنده خودتحقیری در جامعه است، ناامیدی است. شخصی که به آینده امیدی ندارد دائما خودش را تحقیر می‌کند، تنها به خود آسیب می‌زند و نه هیچ کس دیگری. چه بسا بسیار افرادی که در ناامیدی مطلق و مشکلات فراوان، پیشرفت کرده‌اند و خود را ساخته‌اند. جمله بسیار زیبایی وجود دارد که می‌گوید؛ شنا کردن در خلاف جهت آب است که کار مهمی است، وگرنه شنا کردن در جهت آب که از عهده یک ماهی مرده نیز بر می‌آید. در ادامه می‌خواهم به عوامل مهم ایجاد امیدواری در شخص اشاره کنم، با من همراه باشید.

بعد هر سختی آسانی است

یکی از بهترین راه‌های افزایش امید در انسان توجه به طبیعت است. هر سال طبیعت سرد و یخ زده زمستان، جای خود را به سرسبزی بهار می‌دهد و تابستان سرسبز نیز جای خود را به پاییز می‌دهد. در اوج ناامیدی باید به این مورد توجه کرد که هیچ سختی و مشکلی پایدار نیست و بالاخره تمام می‌شود. خداوند حکیم در قران می‌فرماید؛ بعد هر سختی آسانی هست و بعد از هر آسانی نیز سختی. این وعده خداست که سختی‌ها و آسانی‌ها هیچگاه پایدار نیستند و جای خود را دائما با هم عوض می‌کنند. پس باید در سختی‌ها صبر بسیاری کرد و هیچگاه ناامید نشد.

توجه به از ما بدترون!

در اوج ناامیدی باید به افرادی که وضع بسیار بدتری نسبت به ما دارند اما در همین حال نیز کاملا امیدوار هستند تفکر کرد. باید به افرادی در زندگی‌مان توجه کنیم که داشته‌هایشان(چه مادی و چه معنوی) شاید نصف ما نیز نیست اما امیدشان به آینده و زندگی چندین برابر ماست! باید دائما این جمله را تکرار کنیم؛ فلانی با اون مشکلاتش تونسته اونوقت من نتونم؟!

امید به خدا

خداوند متعال بزرگترین منبع انرژی روحانی عالم است که می‌تواند به سادگی دوای بزرگترین دردها باشد. خود را نباید از این منبع انرژی بزرگ محروم کنیم و باید سعی کنیم همواره در زندگی خود بخشی را برای معنویت زندگی خود کنار بگذاریم. خداوند متعال در قران اشاره کرده است؛ به یاد من(خدا) است که دلها آرامش می‌یابد. در اوج ناامیدی یاد خدا می‌تواند بسیار مفید باشد و امید به یاری خدا، به انسان آرامش بخشد.

نظر شما چیست؟

در این مطلب به صورت مفصل به معقوله‌ی خودتحقیری و امیدواری پرداخته شد. اما از آن جا که تنها به قاضی رفتن کار درستی نیست من از شما دوستان و همراهان عزیزم این درخواست رو دارم که در این مطلب مشارکت کرده و شما نیز نظر خود را در مورد خودتحقیری و امیدواری در زندگی فردی و اجتماعی در کامنتها اعلام بفرمایین.

درباره این طرح گرافیکی

از این آرتورک معانی و مفاهیم زیادی می‌توان استنباط کرد، برای مثال؛ بخشندگی، امیدواری در عین ناامیدی و... ایده اصلی این آرتورکِ مملو از خلاقیت از شعر معروف "بده ترسو به سیاهی بده قدرت تو به نورت" گرفته شده است. به این معنا که شخص باید همه خود تحقیری‌ها و ناامیدی‌ها را کنار گذاشته و با قدرت و امید به پیشرفت ادامه دهد. این آرتورک کاملا در نرم افزار ادوبی دیمنشن مدل سازی، نورپردازی، متریال‌دهی و رندر شده است. این آرتورک یکی از آغازین رندرهای من در ادوبی دیمنشن است و برای سال 2020 است. امیدوارم هیچوقت ناامید و خودتحقیر نباشید، روز خوش.

نگارخانه (2 نگاره)